یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَذَرُواْ مَا بَقِیَ مِنَ الرِّبَا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ (278) فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ فَأْذَنُواْ بِحَرْبٍ مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ وَإِن تُبْتُمْ فَلَکُمْ رُؤُوسُ أَمْوَالِکُمْ لاَ تَظْلِمُونَ وَلاَ تُظْلَمُونَ (279) وَإِن کَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَى مَیْسَرَةٍ وَأَن تَصَدَّقُواْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ (280) وَاتَّقُواْ یَوْمًا تُرْجَعُونَ فِیهِ إِلَى اللّهِ ثُمَّ تُوَفَّى کُلُّ نَفْسٍ مَّا کَسَبَتْ وَهُمْ لاَ یُظْلَمُونَ (281)
اى کسانى که ایمان آورده اید! از (مخالفت فرمان ) خدا به پرهیزید، و آنچه از (مطالبات (ربا باقى مانده ،
رها کنید، اگر ایمان دارید 278
اگر (چنین ) نمى کنید، بدانید خدا و رسولش ، با شما پیکار خواهند کرد! و اگر توبه کنید، سرمایه هاى شما،
از آن شماست (اصل سرمایه ، بدون سود)، نه ستم مى کنید، و نه بر شما ستم وارد مى شود.279
و اگر (بدهکار،) قدرت پرداخت نداشته باشد، او را تا هنگام توانایى ، مهلت دهید! (و در صورتى که به راستى
قدرت پرداخت را ندارد،) براى خدا به او ببخشید بهتر است ،
اگر (منافع این کار را) بدانید 280
و از روزى به پرهیزید (و بترسید) که در آن روز، شما را به سوى خدا باز مى گردانند، سپس به هر کس ، آنچه
انجام داده ، به طور کامل باز پس داده مى شود، و به آنها ستم نخواهد شد.
(چون هر چه مى بینند، نتایج اعمال خودشان است)281
در تفسیر على بن ابراهیم <545> آمده است : پس از نزول آیات ربا شخصى به نام خالد بن ولید خدمت پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم ) حاضر شده عرضه داشت : پدرم چون با طائفه ثقیف معاملات ربوى داشت و مطالباتش را وصول نکرده بود وصیت کرده است مبلغى از سودهاى اموال او که هنوز پرداخت نشده است تحویل بگیرم آیا این عمل براى من جایز است ؟
آیات فوق نازل شد و مردم را به شدت از این کار نهى کرد.
در روایت دیگرى آمده است که پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) بعد از نزول این آیه فرمود: الا ان کل ربا من ربا الجاهلیة موضوع و اول ربا اضعه ربا العباس بن عبد المطلب : آگاه باشید تمام مطالبات ربوى که در زمان جاهلیت مردم از یکدیگر داشته اند همگى باید فراموش شود و نخستین مطالبات ربوى که من آن را به دست فراموشى مى سپارم مطالبات عباس بن عبد المطلب است . <545>
545-تفسیر علی بن ابراهیم ، جلد 1 صفحه 93.<br>546-مجمع البیان ، جلد 1 - 2 صفحه 392 و الدر المنثور ، جلد 2 صفحه 109 با کمی تفاوت
نظر بدهید